Lockdown perikelen 2

 Nou, dat nieuws moest uit. Gewoon, omdat mijn eiland best wel ok is. En ik waarschijnlijk net als een heleboel anderen doodmoe wordt van alles wat met corona of lockdown te maken heeft. Hoewel ik heb nog steeds de luxepositie heb van ruimte en buiten, dus wat heb ik te klagen? 

Maar toch, die rellen vind ik echt schokkend. En ik ben daar gelukkig niet alleen in. Veilig vanaf ‘mijn eiland’ kijk ik met tranen in mijn ogen naar de beelden. 

Dit is niet mijn land schiet er door mijn hoofd. Maar dat is het wel!?

De avondklok kon net zo goed een verloren voetbalwedstrijd zijn met agressieve supporters. Het is dezelfde soort groep idioten die een aanleiding zochten om los te gaan. 

Ik hoef denk ik niet te herhalen dat dit niks met demonstreren te maken heeft. Maar toch schaam ik me rot en wil ik me er zo ver mogelijk van distantiëren. 

Toch hoor ik in dezelfde zin ‘jongere en relschopper’ in één zin terug.

De jongeren die ik ken doen zoiets dus echt niet. Dat zijn jongeren die het wel zwaar vinden, maar ze bijten door en gebruiken hun hersens wel ook al maken ze soms domme fouten.  Het leidt ook zeker wel tot heftige discussies maar zonder geweld. Mijn huis is in ieder nog niet gesloopt en de bakker in ons dorp heeft nog hele ruiten. Dus echt, ze bestaan. Gewone beschaafde jongeren. 

En als ‘die relschoppers’ allemaal jongeren zijn, wellicht dat er dan iets mis is gegaan tijdens ‘de opvoeding?’ Moeten ouders dan ook niet op het matje worden geroepen, of hulp krijgen? 

Voor mij zijn ‘relschoppers boven de 21 gewoon relschoppers.’ Ze zijn niet ‘mijn jongeren.’ Het zijn in mijn ogen mensen die waarschijnlijk niet de gangbare normen en waarden hebben meegekregen. 

Ik denk dat er echt een steekje bij je los zit als je denkt dat je omwille van ‘vrijheid en demonstreren’ vindt dat je de boel maar mag slopen. 

De andere kant is, ‘het had net zo goed een verloren voetbalwedstrijd kunnen zijn.’ Dus rellen is van alle tijden. Alleen deze voetbalwedstrijd duurt twee weken of langer.  En ‘ze’ hebben bij voorbaat al verloren. 

Ik geloof ook niet en wellicht ben ik naïef, dat er mensen tussen zitten die ik ken. En zo wel, dan zou ik wel eens met zo iemand willen praten. Alleen om te achterhalen waar het mis is gegaan, of; ‘ze afhankelijk van mijn eigen emotionele gemoedstoestand uit mijn leven te bannen.’ Want overgaan naar zulk respectloos gedrag valt volgens mij niet meer te redden. Althans niet met een gesprekje.

Toch heeft dit alles ook iets goeds. Het laat zien dat het merendeel van de Nederlanders wel normen en waarden heeft en daar naar wil leven. En dat is iets waar ik me nu meer op wil richten. Het is al zwaar genoeg voor iedereen. Ongeacht of je nou voor of tegen de maatregelen bent, we zouden juist nu meer naar elkaar moeten luisteren, meer moeten discussiëren en praten. Want zo’n lockdown veroorzaakt ook een mate van eenzaamheid en een “ongezonde” afstand, omdat je elkaar niet kunt aanraken of dicht genoeg bij elkaar kunt komen om ook de non-verbale communicatie goed te lezen. Zoals een glimlach als iemand je iets uit probeert te leggen wat je niet begrijpt. 

En die glimlach, dat is wat ik het meest mis nu, maar waar ik wel vertrouwen in heb dat die er weer komen.