“Het was even geleden”, zei ze. Ik knikte haar toe, terwijl ik tegelijkertijd van zoete likeur nipte. Volle maan hield ons uit onze slaap.
Onze gedachten gingen aan de haal met het nieuws van de dag.
“Ik heb er een vreemd gevoel bij”, zei ze.
Alles lijkt samen te komen.
Het einde van iets dat nog niet is begonnen.
Of het begin dat nog niet is geëindigd.
Oeroboeros, gilde ze!
Een hongerige slang die zijn eigen staart opeet.
Chips, vroeg ze?
Ik knikte.
De wereld draait door.
Een muziekje.
Het maanlicht.
De bom.
