Nog vastgeplakt op mijn schilderplaat, kijk ik naar het beeld, dat in de loop der tijd is ontstaan.
Op een dag, denk ik, hang je ergens bij mensen die je kunnen waarderen en voelen, zoals ik je heb gecreëerd.
Ik heb net nieuwe lijsten gehaald voor de expositie. ‘Wissellijsten’.
Erg mooi zijn ze niet.
Wel functioneel, want zo had ik me bedacht; iemand kijkt naar het beeld, zoals je een huis koopt. De inrichting is dan niet zo belangrijk.
Ik vraag me af, of ik daar een denkfout maak.
Als ik zelf naar een museum ga, zie ik een totaalbeeld.
Passende lijsten om een schilderij. Op zo’n manier eromheen gemaakt, dat het een totaalplaatje is. Ik denk dan niet na over het idee, of de lijst wel bij de inrichting van mijn huis past.
Is de presentatie wellicht een onderdeel van het beeld?
Is het niet mijn taak als kunstenaar om ‘de schoonheid’ van het geheel in beeld te brengen?
Ik besluit een lijstenmaker te bezoeken.
Een man met zachte handen en heldere ogen kijken me vragend aan.
‘Wat wilt u dan precies’, vraagt hij?
Dat ‘het geheel’ dezelfde uitstraling houdt, zoals ik het heb bedoeld, antwoord ik.
‘Interessant, interessant’, mompelt de beste man.
De meeste mensen komen hier met de vraag, of ik een lijst kan maken die voldoet aan de inrichting van een huis.
Hij gniffelt; meestal simpel, strak, wit, zilver of zwart.
En u vraagt me, of ik een lijst kan bedenken die niets afdoet aan het beeld?
Ik knik.
‘Heeft u een foto’, vraagt hij?
Ik laat hem de foto op mijn mobiel zien.
‘Als ik u mag adviseren’, zegt hij, dan zou ik op panelen gaan schilderen.
Hij lijkt nu wel een beetje op Herman Finkers. Van die sketch, waarin hij kussentjes verkoopt en de potentiële klant doorstuurt naar de overkant, omdat die meer kussentjes heeft.
Ik glimlach en vertel hem dat ‘die optie’ wel eens door mijn hoofd is geschoten, maar dat ik ook gemak zoek.
Zijn aardige gezicht veranderd in een soort kou, waarvan ik moet rillen. En hij zegt:’ U moet uzelf als kunstenaar eerst maar eens verder onderzoeken, voordat u bij mij komt.’ Kunstenaar zijn is niet gemakkelijk, weet u. U kunt niet eerst uw schilderij met al het geduld van de wereld maken, om ‘het’ vervolgens af te raffelen.
Enigszins verward staar ik hem aan, om tot de conclusie te komen, dat hij gelijk heeft.
Ik stotter nog wat na en spuug de woorden, ‘ja maar, het heeft ook te maken met budget.’
‘Aha’, roept de lijstenmaker! ‘Nu heb ik u’, loopt u maar even mee.
Hij rommelt wat in het kamertje achter de winkel, terwijl ik wacht en komt met twee staaltjes terug.
Het is een hout bewerkte lijst, ingelegd met glanzende stukjes ebbenhout en walnoothout.
‘Ik durf het haast niet hardop te zeggen’, zeg ik, maar dit is niet wat ik zoek.
De lijst is prachtig. ‘Handwerk’, door de lijstenmaker zelf gemaakt en in verschillende maten gemaakt.
‘De lijst is zo mooi, dat het de schoonheid van mijn werk laat vertroebelen, tot een lullige tekening die iedereen had kunnen maken.’
De man’s ogen glinsteren. ‘Hij lacht me uit’, denk ik. Hij kijkt dwars door me heen, zo voelt het.
‘Ik begrijp het’, zegt de lijstenmaker.
U zoekt iets, dat geen afbreuk doet aan het beeld.
Inderdaad, antwoord ik.
‘Laten we dan een afspraak maken’, zegt de lijstenmaker. U komt volgende week hier met uw werk en dan gaan we samen kijken wat erbij past.
…..wordt vervolgd.
